Κατ' αρχήν να αναφέρω κάτι που είναι αρκετά σημαντικό για μένα : το εργάκι είναι βρετανίλα μέχρι το κόκαλο. Δεν ξέρω τον ακριβή λόγο, αλλά τα τελευταία χρόνια έχω αναπτύξει αυτό το περίεργο κουσούρι, να γουστάρω να μου σερβίρουν το θρίλερ μου με βρετανική αξάν. Πάμε παρακάτω. Από τον τίτλο μπορεί κανείς να καταλάβει ότι είναι άμεσα επηρεασμένο από “Τα Βιβλία του Αίματος” του Clive Barker. Για καθαρά εγκυκλοπαιδικούς λόγους, θα αναφέρω ότι η συγκεκριμένη 6λογία ανθολογιών τρόμου ήταν που έβαλε τον Barker καθαρά μέσα στο κουρμπέτι της λογοτεχνίας τρόμου και τον καθιέρωσε στη συνείδηση του κοινού ως έναν από τους πιο αξιόλογους και θαρραλέους σύγχρονους εκφραστές της. Τα 6 αυτά βιβλιαράκια είναι πραγματικά αξιόλογα και κατά την ταπεινή μου γνώμη πρέπει να βρίσκονται στη βιβλιοθήκη κάθε φαν της σκοτεινής φαντασίας (απεχθάνομαι τον όρο “Λογοτεχνία Τρόμου!”). Η ταινία είναι μια “πειραγμένη” βερζιόν των ιστοριών “Book of Blood” & “On Jerusalem Street” που αντίστοιχα αποτελούν τον πρόλογο και τον επίλογο των βιβλίων. Πράγμα μάλλον περίεργο, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των ιστοριών που περιέχονται στη συλλογή, είναι πολύ πιο αξιόλογες από αυτές και αποτελούν πολύ πιο πρόσφορο πεδίο για να φτιάξει κανείς σενάριο ταινίας. Για την ακρίβεια κάποιες από αυτές έχουν ήδη οπτικοποιηθεί, με μεγαλύτερη (The Midnight Meat Train), ή μικρότερη επιτυχία (Rawhead Rex, σε σκηνοθεσία του ίδιου του Barker, ήταν τόσο κακό που αναγκάστηκε να το αποκυρήξει δημόσια!)
Σε λέγοντας όσο πιο λίγα μπορώ για να αποφύγω τα spoilers, θα σας βάλω στην πρίζα λέγοντάς σας ότι η ιστορία είναι πρακτικά μια μεταφυσικά πειραγμένη εκδοχή του παραμυθιού με τον ψεύτη βοσκό. Που πούλαγε παραμύθι στους άλλους βοσκούς ότι την έπεσαν λύκοι στο κοπάδι του προκειμένου να τους εξαπατήσει και να σπάσει πλάκα μαζί τους. Και όταν του την έπεσαν στα αλήθεια οι λύκοι, δεν βρέθηκε κανένας να τον πιστέψει και να τρέξει να τον βοηθήσει. Μόνο που εδώ ο βοσκός είναι ένα αμφιλεγόμενο μέντιουμ που ισχυρίζεται ότι μπορεί να επικοινωνήσει με τα πνεύματα των νεκρών. Και όσον αφορά το ποιοί είναι οι λύκοι... ε, μαντέψτε! Το μεγαλύτερο προτέρημα και παράλληλα το μεγαλύτερο αμάρτημα αυτής της ταινίας είναι το πρωτογενές υλικό της. Προτέρημα, γιατί οι 2 ιστοριούλες στις οποίες βασίζεται είναι αρκετά πρωτότυπες και αξιόλογες. Πάνω από 3 φορές στην ταινία ακούς τα επιβλητικά λόγια της εισαγωγής, ακριβώς όπως τα έγραψε ο Barker και αυτό προσθέτει πολλούς πόντους στην εμπειρία του θεάματος. Το σενάριο ακολουθεί σχετικά πιστά αυτό του βιβλίου, με μια γενναία, όσο και επιτυχημένη απόκλιση από αυτό, στο αρκετά καλό φινάλε. Σίγουρα το The Book of Blood αξίζει να το δείτε, όσο και να το διαβάσετε!
Ωστόσο, το μεγαλύτερο ατού της ταινίας, είναι και η αχίλλειος πτέρνα της. Κατ' αρχήν τίθεται άμεσα θέμα σύγκρισης με το πρωτότυπο κείμενο, σύγκριση στην οποία αυτό το φιλμάκι βγαίνει χαμένο. Δεύτερον, το υλικό που μπορεί να αλιευτεί από τις 2 ιστορίες (μεγέθους η καθεμία μονοψήφιο αριθμό σελίδων!) απλά δεν αρκεί για full length feature film. Έτσι, καθόλη τη διάρκεια της ταινίας έχεις την ενοχλητική αίσθηση ότι πράγματα που θα μπορούσαν να ειπωθούν σε 15 λεπτά, λέγονται σε 1 ώρα και 36 λεπτά. Ειδικά προς το μέσο της κάνει απίστευτη κοιλιά και το γενικότερο αποτέλεσμα προκαλεί αναπόφευκτα την ανία, είναι αργό και κάνει αιώνες να ξεκινήσει και να μπει στο θέμα. Πέρα από αυτό, αποτυγχάνει να γίνει αρκετά... τρομακτικό για θρίλερ και η φτώχεια της παραγωγής φαίνεται στο περιορισμένο (τόσο σε ποσότητα, όσο και σε ποιότητα) acting crew, τα άδεια, αδιάφορα σκηνικά, τη στεγνή, μονότονη φωτογραφία και τα κακής ποιότητας εφέ υπολογιστή. Ειδικά για τα τελευταία, θα μπορούσε να αποφευχθεί η τόσο εκτεταμένη χρήση τους. Το αυτό ισχύει και για να ανεπαρκή make up effects, ειδικά το “βιβλίο του αίματος” καταχαρακωμένο δέρμα του πρωταγωνιστή βγάζει μάτι ότι πρόκειται για κουστούμι.
Ρεζουμέ. Το “Book of Blood” είναι μια καλή προσπάθεια που θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερη αν είχε προσεχτεί καλύτερα στον τομέα της παραγωγής και της ηθοποιίας. Ιδανικά για μένα, θα έπρεπε να είναι μια ταινία μικρού μήκους που να προλογίζει την οπτικοποιημένη απόπειρα κάποιας άλλης, πιο “κανονικής” ιστορίας του Clive Barker. Παρόλα αυτά, έχει τα καλά σημεία της και το διαφορετικό, καλύτερο φινάλε καταφέρνει στην τελική ευθεία να κερδίσει τη συμπάθεια του θεατή και να σώσει την κατάσταση. Από τη diethni kamariera, κερδίζει ένα 3,5 / 5 με το σπαθί του.
Σε λέγοντας όσο πιο λίγα μπορώ για να αποφύγω τα spoilers, θα σας βάλω στην πρίζα λέγοντάς σας ότι η ιστορία είναι πρακτικά μια μεταφυσικά πειραγμένη εκδοχή του παραμυθιού με τον ψεύτη βοσκό. Που πούλαγε παραμύθι στους άλλους βοσκούς ότι την έπεσαν λύκοι στο κοπάδι του προκειμένου να τους εξαπατήσει και να σπάσει πλάκα μαζί τους. Και όταν του την έπεσαν στα αλήθεια οι λύκοι, δεν βρέθηκε κανένας να τον πιστέψει και να τρέξει να τον βοηθήσει. Μόνο που εδώ ο βοσκός είναι ένα αμφιλεγόμενο μέντιουμ που ισχυρίζεται ότι μπορεί να επικοινωνήσει με τα πνεύματα των νεκρών. Και όσον αφορά το ποιοί είναι οι λύκοι... ε, μαντέψτε! Το μεγαλύτερο προτέρημα και παράλληλα το μεγαλύτερο αμάρτημα αυτής της ταινίας είναι το πρωτογενές υλικό της. Προτέρημα, γιατί οι 2 ιστοριούλες στις οποίες βασίζεται είναι αρκετά πρωτότυπες και αξιόλογες. Πάνω από 3 φορές στην ταινία ακούς τα επιβλητικά λόγια της εισαγωγής, ακριβώς όπως τα έγραψε ο Barker και αυτό προσθέτει πολλούς πόντους στην εμπειρία του θεάματος. Το σενάριο ακολουθεί σχετικά πιστά αυτό του βιβλίου, με μια γενναία, όσο και επιτυχημένη απόκλιση από αυτό, στο αρκετά καλό φινάλε. Σίγουρα το The Book of Blood αξίζει να το δείτε, όσο και να το διαβάσετε!
Ωστόσο, το μεγαλύτερο ατού της ταινίας, είναι και η αχίλλειος πτέρνα της. Κατ' αρχήν τίθεται άμεσα θέμα σύγκρισης με το πρωτότυπο κείμενο, σύγκριση στην οποία αυτό το φιλμάκι βγαίνει χαμένο. Δεύτερον, το υλικό που μπορεί να αλιευτεί από τις 2 ιστορίες (μεγέθους η καθεμία μονοψήφιο αριθμό σελίδων!) απλά δεν αρκεί για full length feature film. Έτσι, καθόλη τη διάρκεια της ταινίας έχεις την ενοχλητική αίσθηση ότι πράγματα που θα μπορούσαν να ειπωθούν σε 15 λεπτά, λέγονται σε 1 ώρα και 36 λεπτά. Ειδικά προς το μέσο της κάνει απίστευτη κοιλιά και το γενικότερο αποτέλεσμα προκαλεί αναπόφευκτα την ανία, είναι αργό και κάνει αιώνες να ξεκινήσει και να μπει στο θέμα. Πέρα από αυτό, αποτυγχάνει να γίνει αρκετά... τρομακτικό για θρίλερ και η φτώχεια της παραγωγής φαίνεται στο περιορισμένο (τόσο σε ποσότητα, όσο και σε ποιότητα) acting crew, τα άδεια, αδιάφορα σκηνικά, τη στεγνή, μονότονη φωτογραφία και τα κακής ποιότητας εφέ υπολογιστή. Ειδικά για τα τελευταία, θα μπορούσε να αποφευχθεί η τόσο εκτεταμένη χρήση τους. Το αυτό ισχύει και για να ανεπαρκή make up effects, ειδικά το “βιβλίο του αίματος” καταχαρακωμένο δέρμα του πρωταγωνιστή βγάζει μάτι ότι πρόκειται για κουστούμι.
Ρεζουμέ. Το “Book of Blood” είναι μια καλή προσπάθεια που θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερη αν είχε προσεχτεί καλύτερα στον τομέα της παραγωγής και της ηθοποιίας. Ιδανικά για μένα, θα έπρεπε να είναι μια ταινία μικρού μήκους που να προλογίζει την οπτικοποιημένη απόπειρα κάποιας άλλης, πιο “κανονικής” ιστορίας του Clive Barker. Παρόλα αυτά, έχει τα καλά σημεία της και το διαφορετικό, καλύτερο φινάλε καταφέρνει στην τελική ευθεία να κερδίσει τη συμπάθεια του θεατή και να σώσει την κατάσταση. Από τη diethni kamariera, κερδίζει ένα 3,5 / 5 με το σπαθί του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου