Flight

Μάστορας : Robert Zemeckis

Παίχτες : Denzel Washington, Nadine Velazquez, Don Cheadle

Με δυο λογάκια :

ένας πιλότος σώζει το αεροπλάνο που οδηγεί από ένα πολύνεκρο καταστροφικό ατύχημα, αλλά η έρευνα για τις αιτίες του ατυχήματος, βγάζει στη φόρα πολλά αναπάντεχα ερωτήματα...

Αναλυτικότερα :

έχω θέμα με τον Denzel Washington και με τον Samuel Jackson : σε ΟΛΕΣ τις ταινίες τους, παίζουν το ρόλο του μαυρου! Εντάξει, πέρα από τα αστεία, είναι αμφότεροι μεγάλοι ηθοποιοί και ειδικά ο πρώτος δίνει ένα αναμφισβήτητο αέρα ποιότητας σε κάθε ταινία που παίζει. Και το Flight είναι σαφώς μια καλή αν και πολύ παράξενη ταινία που βασικά σηκώνει το βάρος της σχεδόν μόνος του με την καταπληκτική του ερμηνεία. Ο ήρωάς μας λοιπόν, Captain Whitaker, πετάει μια πτήση ρουτίνας από την Florida στην Georgia όταν το αεροπλάνο του διαλύεται κυριολεκτικά στον αέρα. Με μια υπεράνθρωπη προσπάθεια εκτελεί αναγκαστική προσγείωση που έχει ως αποτέλεσμα 6 νεκρούς, εκεί που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση δεν θα είχε μείνει ούτε ρουθούνι. Η απαραίτητη έρευνα για τα αίτια του δυστυχήματος ξεκινά. Το κλου της υπόθεσης : ο καπετάνιος είναι αλκοολικός και τοξικομανής. Και το πρωινό της πτήσης είχε πιεί και σνιφάρει κόκα.

Κάπως έτσι έχουν τα πράματα με αυτή την πολύ άνιση ταινία. Στο πρώτο μισό της, παρακολουθείς τηνιστορία της πτήσης σαν ένα εξαιρετικά καλοφτιαγμένο disaster movie. Μιλάμε, έχει τόση ένταση που η κωλοτρυπίδα σφίγγει τρία νούμερα τουλάχιστον! Το δεύτερο (και μεγαλύτερο) μέρος της, είναι ένα αμιγώς “κοινωνικό” φιλμ που έχει να κάνει με τον προβληματισμένο ήρωα και τις προσπάθειές του να τη βγάλει καθαρή στο δικαστήριο, αλλά και να βάλει μια σειρά στην διαλυμένη ζωή του. Και όλο αυτό, γίνεται με ωραίο στυλ (αν και οι διάλογοι κάπως αμερικανοφέρνουν) και κομψότητα, χωρίς φτηνά ζουμιά και κροκοδείλια δάκρια.

Εντάξει, έχει και τα θεματάκια του το Flight. Σαν να μην ξέρει ακριβώς ο μάστορας που θέλει να το πάει και αμφιταλαντεύεται. Η διαφορά ανάμεσα στα δυο ξεχωριστά κομμάτια της ταινίας είναι τόσο τεράστια που βασικά είναι σαν να βλέπεις αποσπάσματα από δυο διαφορετικές ταινίες. Ο χαρακτήρας της Nicole (που ζωντανεύει εξαιρετικά με την πολύ καλή ερμηνεία της Kelly Reilly) αναλύεται, εκτίθεται, αποκτά βασικά δικό του κομμάτι της ταινίας και μετά, έτσι απλά... ξεχνιέται. Το θέμα του δικαστηρίου, της εσωτερικής πάλης του Whip αν και είναι πανταχού παρών, ποτέ δεν μπαίνει τελείως στο προσκύνιο, πάντα αντιμετωπίζεται με αταίριαστη ρηχότητα.

Ρεζουμέ :

μια καλή ταινία που αν είχε εκμεταλλευτεί το suspense και την ένταση που δημιουργεί το πρώτο μέρος της, θα ήταν ακόμη καλύτερη. Δυστυχώς, μετά χάνει την αίσθηση της κατεύθυνσης, προσπαθώντας να πετύχει ολίγη από όλα τα θέματα.

Πόσα πιάνει; 3,5 / 5