Μάστορας : Steven Quale
Παίχτες : Nicholas D'Agosto, Emma Bell & Arlen Escarpeta
Εναλλακτικός Τίτλος : Την καρδιά μου πάρε μου, Χάρε μου!
Με Δυο Λογάκια :
Άλλη μια παρέα εφήβων γλιτώνει από του Χάρου τα δόντια... προσωρινά. Όμως, επειδή στο αφεντικό δεν του αρέσει να του παίζουν μαλακίες, ή να του πουλάνε παπά, θα τους πάρει (πάλι!) όλους και θα τους σηκώσει!
Αναλυτικότερα :
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, είχα εγκαταλείψει εδώ και πολλά χρόνια τη σειρά ταινιών "Final Destination", για την ακρίβεια με το που είδα το δεύτερο μέρος της. Τότε, σκέφτηκα ότι εντάξει, το πρώτο εργάκι ήταν οκ, τουλάχιστον είχε μια πρωτότυπη και πιασάρικη ιδέα. Αλλά από εκεί και μετά, όλα τα υπόλοιπα απλά δεν είχαν επαρκή λόγο ύπαρξης για να χρήζουν της προσοχής μου. Τώρα, που τα χρόνια κύλησαν και η σοφία μαζεύτηκε, μαζί με ακόμη περισσότερα άσπρα μαλλιά στο ξερό κεφάλι μου, επιτρέψτε μου να δηλώσω ότι πλέον έχω την παρρησία και την διάυγεια για να εκτιμήσω καλύτερα ένα καφροθρίλερ, ας είναι και Αμερικανιά! Διόρθωση : ΕΙΔΙΚΑ αν είναι Αμερικανιά!!! Οπότε, όταν αντίκρισα το εξώφυλλο αυτού του τελευταίου Final Destination, η σοφία των μαζεμένων μέσα μου χρόνων ανταποκρίθηκε με ένα σεβάσμιο "... δε γαμιέται, γιατί όχι;"
Το λοιπόν. Επειδή ενίοτε είναι καλό πράμα να λέμε και του στραβού το δίκιο, λίγες ταινίες εκεί έξω είναι τόσο ειλικρινείς στις προθέσεις τους όσο τα Final Destination. Όλα κι όλα, εδώ ξέρεις τι θα δεις. Αμερικάνους έφηβους / σφαχτά που αντιπροσωπεύουν όλα τα κλισέ από τις εφηβικές σειρές και ταινίες των τελευταίων 30 (τουλάχιστον!) ετών, να σφάζονται μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τη δική σου άρρωστη όρεξη για αίμα, με πρωτότυπους - και ενίοτε ιλαρούς τρόπους. Ερμηνείες, δεν έχει. Σενάριο, έχει, ένα καρμπόν που του έχουν σκίσει τα φάρδουλα στην αντιγραφή. Το μόνο που αλλάζει είναι οι φάτσες (κανείς δεν νοιάζεται για αυτό) και οι μέθοδοι των θανατικών. Οπότε, δικαιολογίες δε σηκώνω : αν είναι να το δεις, ξέρεις που πας. Αν παρόλα αυτά, και έχοντας αυτή τη γνώση, κλαψομουνιάσεις και βγει το έντεχνο από μέσα σου, ε, είσαι μεγάλος μαλάκας. Τα κουβαδάκια σου και σε άλλη παραλία και προπάντων μη μου ζαλίζεις την πούτσα τη δικιά μου και των υπόλοιπων λουόμενων!!!
Στο θέμα μας, επειδή ξεφύγαμε. Το "Final Destination 5" κάνει ΑΨΟΓΑ τη δουλειά την οποία καλείται να επιτελέσει. Έχει γρήγορη, μοντέρνα, κοφτή, νευρική σκηνοθεσία, κρυστάλλινη φωτογραφία, ωραία χρήση του 3d για να εντυπωσιάσει και να σου ρίξει άφθονο τρισδιάστατο ψηφιακό αίμα στα μούτρα (ΑΥΤΗ είναι μια ταινία που στάνταρ έπρεπε να τη δεις σε 3d αίθουσα!). Αλλά πλάκα πλάκα, μέσα σε όλο αυτό το πάρτυ, καταφέρνει να μπολιάσει στιγμές σχεδόν παλιομοδίτικης αγωνίας και suspense, παντρεμένες με διαμάντια καφρίλας που ειδικά οι φίλοι των καφροταινιών των 80's & 90's θα εκτιμήσουν δεόντως!!!
Σούζα τ' Αλουγάκι :
Ναι, γούσταρα κάργα το "Final Destination 5". Είναι ο ορισμός της ένοχης απόλαυσης, αν και σαφέστατα για ταινία του είδους προτιμώ το "Piranha 3D". Αν ΜΠΟΡΕΙΣ να το δεις συνειδητοποιημένα, θα γουστάρεις και συ. Αν είχε δε και βυζάκια, θα προσκυνούσα ακόμα!
Βαθμολογία : 3,5 / 5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου