Contagion

Μάστορας : Steven Soderbergh

Παίχτες : Matt Damon, Kate Winslet & Jude Law γενικώς, όποιος ότι καυτό όνομα του hollywood κυκλοφορεί, εδώ μέσα θα το βρεις...

Με δυο λογάκια :

Μια θανατηφόρα ίωση εξαπλώνεται σε όλο τον πλανήτη, οδηγώντας τα θύματά της σε γρήγορο και βασανιστικό θάνατο. Η αρρώστια αποδεικνύεται εξαιρετικά μεταδοτική και ανθεκτική σε κάθε είδους θεραπεία. Οι επιστήμονες από τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας προσπαθούν απεγνωσμένα να ανακαλύψουν το σημείο εκκίνησης της πανδημίας και να βρουν ένα αποτελεσματικό εμβόλιο πριν είναι πολύ αργά…

Αναλυτικότερα :

Εντάξει. Άλλη μια ταινία με αρρώστιες, γιατρούς και καταστροφολογίες. Από την άλλη, όμως, καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με υπερπαραγωγή όταν ο μάστορας έχει προσλάβει ολόκληρη Gwyneth Paltrow μόνο και μόνο για να την «πεθάνει» στα πρώτα 5 λεπτά της ταινίας! Για άλλη μια φορά ο Stephen Soderbergh μάζεψε την αφρόκρεμα του σύγχρονου Hollywood και αν μη τι άλλο, το αποτέλεσμα – ακόμα και κρίνοντας από το εξώφυλλο του dvd – σου ανεβάζει κατακόρυφα τις προσδοκίες σαν θεατή, από χιλιόμετρα μακριά. Όμως, από κοντά, δυστυχώς είναι διαφορετικά τα πράματα…

Βαρετό, άχρωμο και άνευρο, το “Contagion” είναι πιο άνοστο και από τον λαπά που ταΐζουν τα παππούδια στα νοσοκομεία. Δίχως ίχνος δράσης – ή έστω δράματος, απλά επί ένα ατέλειωτο δίωρο παρακολουθείς γεγονότα που αποτυγχάνουν να σου προκαλέσουν το ενδιαφέρον – έστω και στο ελάχιστο. Ο λόγος φυσικά είναι ότι η ταινία είναι ασφυκτικά μπουκωμένη από ένα ατέλειωτο πλήθος χαρακτήρων που λόγω και μόνο του υπερβολικού αριθμού τους παρουσιάζονται άκρως περιληπτικά και μονοδιάστατα, χωρίς ουδέποτε να επιτυγχάνεται ταύτιση του θεατή με – έστω – έναν από αυτούς. Συνεπώς, οι χαρακτήρες παραμένουν απόμακροι και αδιάφοροι – και στις περισσότερες περιπτώσεις ακόμα και αντιπαθητικοί για τον θεατή.

Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, το “Contagion” το παλεύει το ομολογουμένως δύσκολο θέμα του και προσπαθεί να το αντιμετωπίσει με όσο το δυνατόν πιο αξιοπρεπή και ρεαλιστικό τρόπο, μακριά από εκρήξεις, βυζιά και πάσης φύσεως κανιβαλισμούς. Και αυτό το επιτυγχάνει, αλλά ταυτόχρονα περνά στον αντίποδα, όντας υπερβολικά σοβαροφανές – και σε κάνει να βαριέσαι τη ζωή σου. Ακριβώς το ίδιο κάνουν και τα πάσης φύσεως documentaries, που στο κάτω κάτω έχουν και με ένα αληθινό θέμα να ασχοληθούν! Και βασικά, το “Contagion” σου δίνει περισσότερο την αίσθηση ενός εξαιρετικά καλογυρισμένου ντοκιμαντέρ (βλ προπαγάνδα, καθώς οι κρατικοί επιστήμονες είναι οι μόνοι καλοί και όλος ο υπόλοιπος κόσμος, δημοσιογράφοι, bloggers κλπ είναι τα ζιζάνια) του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας, παρά μιας «κανονικής» κινηματογραφικής παραγωγής.

Ρεζουμέ :

Το «Contagion» σου θυμίζει αυτές τις γκόμενες που στις μέρες μου τις αποκαλούσαμε «από πίσω κούκλα και από μπροστά πανούκλα». Αμφότερες την ταινία και αυτές τις γκομενίτσες τις βλέπεις από μακριά και σου τρέχουν τα σάλια. Και όταν πλησιάσεις αρκετά και τις καλοπροσέξεις, αποκακρύνεσαι διακριτικά μουρμουρίζοντας στον εαυτό σου ένα «άστο καλύτερα…»

Σούζα τ΄ Αλουγάκι :

Πόσα πιάνει; 2,5 / 5 επιεικώς