Μάστορας : Kevin Macdonald
Παίχτες : Channing Tatum, Jamie Bell and Donald Sutherland
Με δυο λογάκια :
Μετά την εξαφάνιση της φημισμένης Ενάτης Λεγεώνας στα βουνά της Σκωτίας, ο νεαρός εκατόνταρχος Marcus Aquila (Tatum) έρχεται από τη Ρώμη με σκοπό να λύσει το μυστήριο και να διασώσει τη φήμη του πατέρα του που υπήρξε διοικητής της Ενάτης. Με μοναδική συντροφιά τον Βρετανό σκλάβο του, Esca (Bell), ο Marcus θα ξεκινήσει ένα ταξίδι όλο κακουχίες και κίνδυνο που θα τον φτάσει μέχρι την καρδιά των πιο ορκισμένων εχθρών της Ρώμης, προκειμένου να φέρει πίσω το χαμένο σύμβολο της Ενάτης Λεγεώνας, τον χρυσό αετό της αυτοκρατορίας...
Αναλυτικότερα :
Το “The Eagle” χρησιμοποιεί σαν ιστορικό υπόβαθρο μια αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα όσο και “παραμελημένη” κινηματογραφικά ιστορική περίοδο. Παράλληλα, τολμά, παρά το ότι πρόκειται για μια ταινία με πρωταγωνιστή έναν Ρωμαίο στρατιωτικό, πρακτικά να αγνοήσει σαν σκηνικό την αιώνια πόλη και να χρησιμοποιήσει τον μουντό ουρανό και τα ομιχλιασμένα highlands της Σκωτίας σαν υπόβαθρο στο οποίο ξεδιπλώνει την σκοτεινή ιστορία του. Αν μη τι άλλο, είναι μια παράξενη, αντισυμβατική ταινία.
Τα 2 παλικαράκια στους πρωταγωνιστικούς ρόλους είναι απρόσμενα καλοί στον τρόπο που “τα λένε” καθώς εξάλλου το κυρίως βάρος της ταινίας βασίζεται στην μεταξύ τους σχέση. Και είναι πάντα ευχάριστο να βλέπεις τον Donald Sutherland σε ρόλους όπου μπορεί κατά κόρον να χρησιμοποιήσει την βραχνιασμένα επιβλητική φωνή του. Η σκηνοθεσία είναι αλφάδι, με ωραίες μάχες, χωρίς υπερβολές και CGI κωλοτούμπες. Και η φωτογραφία χρησιμοποιεί στο έπακρο το δωρικό τοπίο για να αποθανατίσει σκηνές που σχεδόν η κάθε μια θα μπορούσε να σταθεί από μόνη της σαν ένας ρεαλιστικός ζοφερός ζωγραφικός πίνακας.
Με την ίδια προσεγμένη αίσθηση ο μάστορας αντιμετωπίζει και τους “κακούς” της ταινίας, οι οποίοι δεν είναι μονοδιάστατοι καραγκιόζηδες, αλλά είναι ένας λαός με τα δικά του κίνητρα, αξίες και συναισθήματα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω τίποτα το αρνητικό να πω για το “The Eagle”, αλλά και τίποτα το... πάρα πολύ θετικό. Είναι μια καθόλα προσεγμένη και άρτια ταινία. Αλλά στη μέση της κάνει κοιλιά και γενικά της λείπουν οι πραγματικά “μεγάλες” στιγμές, στη δράση αλλά και στη συναισθηματική διάθεση που θα την έκαναν να ξεχωρίσει.
Πόσα πιάνει; 3,5 / 5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου