Mortal Kombat

Εταιρία : NetheRealm Studios

Πλατφόρμα : PS3, XBOX 360

Με δυό λογάκια :

Το καινούριο (ένατο στη σειρά!) Mortal Kombat, κατορθώνει με αξιοθαύμαστο τρόπο να εκμεταλλευτεί το πλούσιο υλικό του και να δώσει μια εμπειρία μοντέρνα και συνάμα πιστή στις ρίζες του. Και ναι, it feels – επιτέλους! - ξανά σαν Mortal Kombat. Ακόμα απάλευτο. Ακόμα ανορθόγραφο. Ακόμα λατρεμένο.

Τα Θετικά :

To καλύτερο story mode που έχει γίνει ποτέ σε fighting game. Ανανεωμένο σύστημα μαχης, απλό όπου πρέπει και πολύπλοκο όπου χρειάζεται. Κοινώς, ευκολάκι να το μάθεις, δύσκολο να γίνεις αληθινός master. ΤΟΝΟΙ bonus υλικού για να ξεκλειδώσεις. Έξυπνες και πολυποίκιλες challenges. Τόσο βίαιο όσο δεν υπήρξε ποτέ. Οι x-ray moves. Το νιώθεις ξανά σαν Mortal Kombat. Είχε να πονέσει ο αντίχειράς μου από το χειριστήριο από τότε που βγήκε το Street Fighter IV.

Τα Αρνητικά :

O Shao Kahn είναι πολύ “τσίπικος” αντίπαλος. Κάποιες επιμέρους ατέλειες στα γραφικά. Έλλειψη “αληθινού” manual. Είχε να πονέσει ο αντίχειράς μου από το χειριστήριο από τότε που βγήκε το Street Fighter IV. Άουτς!

Αναλυτικότερα :

Θα σας πω μια ιστορία σχετικά με το πώς άρχισε ο σχεδόν ισόβιος έρωτάς μου με το Mortal Kombat. Ήταν ένα ζεστό καλοκαιρινό μεσημέρι, από τα πρώτα της (πολύ) άγουρης εφηβικής μου ηλικίας. Είχα πάρει τους δρόμους για να παίξω. Ψάχνοντας με κάτι να ασχοληθώ και συνάμα να δροσιστώ από το λιοπύρι που με χτυπούσε κατακέφαλα, μπαίνω μέσα στο ΣΚΟΡΠΙΟ. Το δε σφαιριστήριον, ήτο από τα πλέον κακόφημα του νησιού και μάλιστα εφημολογήτο ότι είχε σαν θαμώνες αλήτες και άλλα κακοποιά στοιχεία της κοινωνίας μας που με τα παπάκια τους με τις ξυρισμένες ποδιές σκορπούσαν τη φασαρία και την οδύνη στις γειτονιές των Χιωτών νοικοκυραίων. Μέσα λοιπόν στις σκιές και τους καπνούς από τα φτηνά τσιγάρα, την ιδρωτίλα και μια άλλη περίεργη μυρωδιά – που με πήρε πολλά χρόνια αργότερα προκειμένου να συνειδητοποιήσω ότι ήταν τελικά... μπάφος! - βλέπω στη γωνία το καινούριο arcade. Εννοείται ότι δεν μιλάμε για την ορίτζιναλ κονσόλα, αλλά μια φτηνή ότι-να-ναι με τα 2 κουμπιά που κολλούσαν και ήταν σημαδεμένα από καψίματα από τσιγάρα και χτυπήματα ανυπόμονων παικτών.

Ήταν ένα πανέμορφο οπτικά παιχνίδι που οι φιγουρίτσες από τους πολεμιστές ήτανε σαν φωτογραφίες που κινούνται. Mortal Kombat τιτλοφορούταν και στιγμιαία απόρησα επειδή θυμόμουν ότι η λέξη combat γραφόταν με “c”, τουλάχιστον έτσι μας είχαν μάθει στα Αγγλικά. Έβαλα λοιπόν δειλά το πρώτο κέρμα στη σχισμή (ένδοξο εικοσάδραχμο!) και έπαιξα το πρώτο μου παιχνίδι. Καταπορώθηκα (ουάου! Βγάζουν αίματα όταν τους τραβάς μπουνιές!) και έχασα στον τρίτο αγώνα. Game Over, βάζω δεύτερο κέρμα και ξανά από την αρχή. Χάνω αυτή τη φορά στον τέταρτο αγώνα από κάποιον κακό μουσάτο ονόματι Kano. Και εκεί που είχα σηκωθεί από το κάθισμα θυμωμένος – και άφραγκος – μην θέλοντας καν να αντικρίσω την οθόνη του game over, με την άκρη του ματιού μου αντιλαμβάνομαι κάτι περίεργο. Ο αγώνας – φαινομενικά – συνεχιζόταν. Η οθόνη είχε σκοτεινιάσει... οι χαρακτήρες είχαν μείνει στην ίδια θέση που τους είχα αφήσει... ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΞΑΦΝΙΚΑ Ο ΣΑΠΙΟΣ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΣ ΑΠΛΩΝΕΙ ΤΗ ΧΕΡΟΥΚΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΞΕΡΙΖΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΑΠΌ ΤΟ ΑΤΥΧΟ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΥΠΕΦΕΡΕ ΟΥΡΛΙΑΖΟΝΤΑΣ! Ναι, το μουνόπανο! Ναι, όμως!

Αυτό ήταν. Η παιδική μου ψυχούλα είχε για πάντα στιγματιστεί, με ένα μη αναστρέψιμο τραύμα. What is seen cannot be unseen. Και το Mortal Kombat έμελλε να γίνει ο ένας από τους 3 έρωτες – φετίχ που στιγμάτισαν τη μετέπειτα εφηβεία μου και ακόμα με τυραννάνε! (οι άλλοι 2 είναι τα Doom & τα Street Fighter). Όλα τα Mortal Kombat της εποχής πέρασαν από τα χεράκια μου. Και όντας ανέκαθεν κονσολάς και arcade-άς, είχα τη χαρά και την τιμή να τα παίξω όπως έπρεπε να παιχτούν και όχι να ανεχτώ τις εμετικές μεταφορές τους στο PC όπου το παιχνίδι φόρτωνε για να βγάλει τα αίματα, κάθε φορά που έκανες uppercut! Και – με το συμπάθειο – τους έσκισα τα πρέκια, ένα ένα. Ακόμα και το “Mortal Kombat Mythologies : Sub Zero” τερμάτισα! Ναι, ήμανε ΤΟΣΟ καμμένος! Σταμάτησα να παίζω στο πολύ καλό κατά τα άλλα “Mortal Kombat : Deadly Alliance”. “Γιατί;” ρωτάτε. Επειδή, αν και είναι ένα πολύ καλό και τραγικά υποτιμημένο παιχνίδι, παρόλα αυτά η εμπειρία που εισέπραττα από αυτό σαν παίκτης, αν και ήταν εξόχως άρτια, δεν την ένιωθα πια σαν Mortal Kombat. Ήταν ένα πολύ καλό 3d fighting παιχνίδι. Αλλά στα μάτια μου δεν ήταν πια Mortal Kombat.

Τα χρόνια πέρασαν και ενίοτε ακόμα έπαιζα τα... 2 πρώτα Mortal Kombat σε emulators. Για κάποια φεγγάρια ξεχάστηκα και με το υπέροχο Street Fighter IV, του οποίου το έξοχο review μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ. Αλλά πάντα κάτι έλειπε... και το βρήκα ξανά φέτος! Τα πρώτα trailer ήταν αρκετά ενθαρρυντικά, με τα υπέροχα γραφικά και το έξοχο art direction στους χαρακτήρες και τις πίστες (α, και τις μ#$%άρες γυναίκες ninja!) Παρόλα αυτά, βάσταγα μικρό καλάθι, προφανώς αναμένοντας μια τεχνικά υπερτουμπανιασμένη 3d πλατφόρμα παιχνιδιού τύπου “Armageddon” & “Deadly Alliance”. Κοινώς, καλό μεν, όχι για μένα. Αλλά δεν είμαι από σίδερο. Και όταν είδα το επικό κουτί της συλλεκτικής έκδοσης στα ράφια, απλά δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό και το άρπαξα, γνωρίζοντας ότι εκείνη τη στιγμή έπραττα ένα μεγάλο λάθος... ένα μεγάλο λάθος που δε μετάνιωσα ποτε!!!

Σενάριο / Ατμόσφαιρα :

Δίνω τα ρέστα μου για το story mode, το πλέον ολοκληρωμένο που υπήρξε ποτέ σε fighting παιχνίδι. Εδώ, οι καμμένοι με το πλούσιο lore του Mortal Kombat θα βρουν τον παράδεισό τους. Η ιστορία συνεχίζεται από το τέλος του Armageddon, όπου επιτέλους ο Shao Kahn καταφέρνει να ενώσει τα realms της γης και του outworld, πρακτικά

φέρνοντας το τέλος του κόσμου. Εκεί που σαπίζει επικά στο ξύλο τον φλώρο Raiden, εκείνος έχει την έμπνευση να στείλει ένα όραμα στον... παρελθοντικό εαυτό του. Και από εκεί ξεκινά η ιστορία, όπου ο Raiden την εποχής του... πρώτου Mortal Kombat προσπαθεί να ερμηνεύσει τα αποσπασματικά οράματα από το μέλλον και να αποφύγει τις συνθήκες που θα αποφέρουν το τέλος του κόσμου. Έτσι, η ιστορία φρεσκάρεται από την αρχή, όλοι οι χαρακτήρες ξαναπαρουσιάζονται σε πλέον ρεαλιστική (για τα δεδομένα του Mortal Kombat βέβαια!) και ολοκληρωμένη μορφή, οι στόχοι και οι agendas τους εξηγούνται, το αυτό και οι ρίζες και η κατάληξή τους. Πρακτικά πρόκειται για έναν μαραθώνιο... 5 και κάτι ωρών όπου αναλαμβάνεις με τη σειρά συγκεκριμένους χαρακτήρες και μέσα από τις μάχες που δίνεις ξεδιπλώνεται η ιστορία – και φτάνει ουσιαστικά μέχρι πριν αυτή του Mortal Kombat 4.

Γραφικά / Ήχος :

Καταπληκτικά γραφικά! Τα μοντέλα των χαρακτήρων είναι ανανεωμένα, πιο ρεαλιστικά και “επικίνδυνα”. Και παρά τις εκάστοτε γραφικές ατέλειες (φερ'ειπείν στο μοντέλο του Shao Kahn) ποτέ δεν αποτυγχάνουν να ενθουσιάσουν. Κορυφή οι εκθαμβωτικές γυναίκες με τα super sexy εσώρουχα / στολές τους! Θα έχεις σηκωμάρες το βράδυ σκεφτόμενός τις! Ενίοτε θα βαρέσεις κι από κάμποσες παχιές! Και με το δίκιο σου ρε αδερφέ! Αλλά το αληθινό γραφικό αριστούργημα είναι οι πίστες. Πολλές (πάνω από 30!) πλούσιες, πολύπλοκες, ενδιαφέρουσες και με άπειρα επίπεδα λεπτομέρειας περασμένες σε αυτές. Α, και κάτι άλλο. ΤΙΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ ΤΟ ΜΑΓΚΑΛΙ γίνεται εκεί πέρα! Ελικόπτερα πετούν στον ουρανό, πολεμώντας δράκους και άλλα αποτρόπαια πλάσματα του outworld. Στον ναό, όσο παλεύεις, παράξενοι ιερείς επιδίδονται σε ανθρωποθυσίες. Αποτρόπαιες εκτελέσεις λαμβάνουν χώρα στην dead pool. Στα έγκατα του pit, ανάμεσα σε αγκαθωτά παλούκια που κοσμούνται από κομμένα κεφάλια και κομματιασμένες σάρκες, oni δαίμονες περιφέρονται ψάχνοντας να καταβροχθίσουν τα πιο ζουμερά κομμάτια. Όλες οι κλασικές και αγαπημένες πίστες έχουν επιστρέψει και είναι πιο καταπληκτικές από ποτέ. Για ποια να πρωτοπώ και να επαινέσω; για το courtyard του Shang Tsung? Το νεκροταφείο κομπλέ με τον soulnado? Το καμπαναριό; το subway? Οι πίστες πραγματικά αποτελούν κόσμημα για τα μάτια και την κονσόλα σου και είναι με διαφορά οι πλέον εντυπωσιακές σε οποιοδήποτε fighting παιχνίδι έχει βγει μέχρι τώρα.

Η μουσική απαρτίζεται από ποιοτικό soundtrack και έξοχα ηχητικά εφφέ. Κορυφή δε, εκείνα που αντιστοιχούν στα κοπανήματα και τα πεσίματα των cyborg χαρακτήρων! Σαν επιπλέον μποναμά στους παίκτες PlayStation 3, υπάρχει η δυνατότητα παιχνιδιού σε εκκωφαντικό stereoscopic 3D και έπιπλέον ένας αποκλειστικός χαρακτήρας, ο Kratos των “God of War”, κομπλέ με τις χαρακτηριστικές του κινήσεις, τις Blades of Exile και τη σπάθα του Ολύμπου! Το έπος το ίδιο! Περιττό να πω ότι η αγορά του τίτλου σε PS3 αποτελεί πρακτικά μονόδρομο και από μόνο του αποτελεί λόγο για όσους δεν έχουν ακόμα PS3, να αποκτήσουν αμέσως – ΕΚΤΟΣ από το Θανάση που πρέπει να πάρει το πτυχίο του πρώτα!

Χειρισμός / Gameplay :

Αφού δεν το μάθαιναν με το καλό, το έμαθαν με τον ζόρικο τρόπο το μάθημά τους οι κύριοι της Capcom. Και έκαναν επιτέλους το τελευταίο Street Fighter να έχει άψογα 3d γραφικά μεν, αλλά τελείως ΜΑ ΤΕΛΕΙΩΣ 100% 2d gameplay. Και ο κόσμος έσπευσε ξανά στα χειριστήρια. Το αυτό συνέβη και εδώ. Μη σε ξεγελούν οι κοινημένες κάμερες και οι πολύπλοκες πίστες όπου σε άπειρα επίπεδα βάθους γίνεται (ναι, όμως!) της πουτάνας το μαγκάλι. Το νέο Mortal Kombat έχει 100% ΔΥΣΔΙΑΣΤΑΤΟ gameplay!!! έτσι βεντούζα και έτσι πρέπει! Ούτε dodge, ούτε evade, ούτε κίνηση στο βάθος ούτε κανένα άλλο 3d τράγιο κέρατο. Οι χαρακτήρες πάνε μονάχα ΜΠΡΟΣ ΠΙΣΩ, γαμούν, δέρνουν και σφάζουν! Και όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά! Χωρίς πλάκα τώρα, το παιχνίδι θυμίζει περισσότερο από κάθε άλλη φορά τα 2 πρώτα Mortal Kombat, ειδικά το δεύτερο. Κοινώς, θέλει ψυχραιμία, ηρεμία και αστραπιαίο αντανακλαστικό για να πιάσεις το άνοιγμα του αντιπάλου, να κάνεις την special move εκεί που πρέπει, να ρίξεις το uppercut με το που τα πόδια του εχθρού σου φύγουν από το έδαφος. Όλα αυτά εκτελούνται άψογα χάρη στα ανανεωμένα και απλουστευμένα controls.

Τέρμα πια τα ξεχωριστά buttons για υψηλά και χαμηλά χτυπήματα. Πλέον κάθε κουμπί αντιστοιχεί σε ένα μέλος του χαρακτήρα ξεχωριστά, ανάλογα με τη στάση που τον έχετε. Μπορεί σαν σύλληψη να θυμίζει λίγο – μην πανικοβληθείτε! - Tekken, αλλά ευτυχώς πέρα από αυτό καμία σχέση. Το καινούριο σύστημα δουλεύει άψογα και κατορθώνει να διατηρεί το feeling του Mortal Kombat. Τα απλά χτυπήματα γίνονται με μια λογική τύπου “Deadly Alliance”, κοινώς αρκεί το απλό πάτημα οποιουδήποτε κουμπιού σε συνδυασμό με ένα πλήκτρο κατεύθυνσης για να βγάλουν πολλές πολλές διαφορετικές επιθέσεις. Μετά, είναι οι ειδικές κινήσεις. Όλες τους απλές στην εκτέλεση, με έμφαση στην αμεσότητα. Κοινώς, δεν υπάρχουν πια charge attacks, ούτε εκείνες οι απάλευτες κινήσεις όπου έπρεπε να κρατάς πατημένο ένα κουμπί για κάτι... δευτερόλεπτα προκειμένου να τις βγάλεις. Όλες απαρτίζονται από δυο κινήσεις του χειριστηρίου (μπρος – πίσω, κάτω - μπρος κλπ) και ένα κουμπί επίθεσης. Τόσο απλά, τόσο καλά. Τέλος, υπάρχει ένα κουμπί για κινήσεις tag – αν παίζεις με ομάδα μαχητών, λειτουργεί ακριβώς όπως τα παλιά “King of Fighters” του Neo Geo - ένα για αλλαγή στάσης (που είναι και το πλέον άχρηστο), ένα για άμυνα και ένα για πιασίματα. Λειτουργία “RUN” τέλος. Επιτέλους και κακό ψόφο να έχει!

Τα combos ξεκινούνε από απλά juggle στον αέρα και έυκολα δεσίματα κίνησης / ειδικής κίνησης. Εδώ τα πράματα ζορίζουν κάπως, καθώς θέλει πολύ γρήγορο χέρι προκειμένου να δέσουν μεταξύ τους τα χτυπήματα. Όπως και να έχει όμως, ο ρόλος των combos είναι καθαρά επικουρικός. Και σε ποσότητα περιορίστικαν, και σε δύναμη, και σε αριθμό χτυπημάτων. Πάνω κάτω όπως στο Street Fighter IV. Οπότε, οι εποχές που απλά οι χαρακτήρες έτρεχαν ο ένας προς τον άλλον σαν να τους είχες βάλει νέφτι και απλώς αντάλασσαν combos (Mortal Kombat Trilogy anyone?) πέρασαν ανεπιστρεπτί. Επίσης επιτέλους και κακό ψόφο να'χουν! Άμα δε σου αρέσουν τα combos, δεν κάνεις και καθόλου άμα λάχει. Με προσοχή, καλή άμυνα και απλές κινήσεις – άντε και καμιά special move εκεί που πρέπει – κάνεις μια χαρά παιχνίδι που δεν υστερεί σε τίποτα σε σχέση με αυτόν που έχει απομνημονεύσει έναν σκασμό από δαύτα.

Η νέα προσθήκη είναι ένα super meter που λειτουργει σαν... εμ... το super meter του Street Fighter IV. Μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για τρεις διαφορετικές “δουλειές” : α) να ενισχύσεις τη δύναμη μιας οπιασδήποτε special move σου - “καίγοντας” μια από τις τρεις μπάρες του β) να κάνεις combo breaker (όπως στο Killer Instict!) καίγοντας δυο μπάρες και τέλος γ) να κάνεις μια x-ray move, που αποτελεί και την πλέον οπτικά εντυπωσιακή, δυνατή αλλά και ριψοκίνδυνη προσθήκη. Κατ'αρχήν, πρέπει να έχεις μια γεμάτη super meter, η οποία καίγεται 100% όταν εκτελείς την κίνηση. Έτσι και σου κάτσει, ο χρόνος παγώνει, και παρακολουθείς τον χαρακτήρα σου να ξυλοφορτώνει σε επικό slow motion τον αντίπαλο. Στα σημεία που τον χτυπάει, το δέρμα του γίνεται διάφανο, φανερώνοντας από κάτω μύες, αγγεία, κόκκαλα και εσωτερικά όργανα, θυμίζοντας μοντέλα σε άτλαντα ανατομίας του Netter. Και ξαφνικά, κόκκαλα θρυμματίζονται, φλέβες σκίζονται, μυες τρυπάνε, κρανία σπάζουν, ραχοκοκκαλιές τσακίζουν, μαχαίρια χώνονται σε εσωτερικά όργανα, οφθαλμικούς κόγχους και δε συμμαζεύεται! Η έμπνευση και η εκτέλεση είναι ένα άνευ προηγουμένου σαδιστικό έπος. Και επιπλέον, είναι ένας καλός μπαλαντέρ που μπορεί ανά πάσα στιγμή να φέρει τούμπα ένα παιχνίδι, καθώς η κάθε x-ray τρώει τουλάχιστον το 30% της ενέργειας του αντιπάλου, με τις αντίστοιχες x-ray των “μεγάλων κακών” (Goro, Shao Kahn, Motaro) να σου ξεζουμίζουν το 55% της ενέργειάς σου! Ναι, είναι Cheap αλλά γ@μάει!!! Και παρά τις αναμφισβήτητες χάρες τους, οι x-ray moves δεν είναι καν οι πιο αιματηρές κινήσεις του παιχνιδιού! Αυτή η διάκριση, αφορά τις υπέροχες fatalities...

...αααχ, οι fatalities! Σαδιστικές, βάρβαρες, ενίοτε χαζούλικες αλλά και ενίοτε ενοχλητικές, είναι πάντα ο καλύτερος τρόπος να τελειώσει μια άξια λόγου Mortal Kombat! Δε θα πω πολλά πράματα, απλά θα σχολιάσω ότι εν ολίγοις αυτή τη φορά οι fatalities θα ικανοποιήσουν με την έμπνευση και την εκτέλεσή τους κατά 100% και τον πλέον απαιτητικό και μοβάρο gamer. Στο internet υπάρχουν πολλά σχετικά βιντεάκια που έχουν όλες τις fatalities μαζεμένες, σαν μια σαδιστική τρελαμένη snuff movie. ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ, ΜΗ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΙΤΕ! Θα σας χαλάσει τελείως το στοιχείο της έκπληξης. Τίποτα δεν συγκρίνεται με το συναίσθημα του να εκτελείς ο ίδιος μια fatality μετά από έναν δύσκολο αγώνα και να βλέπεις για πρώτη φορά το αποτέλεσμα των κόπων σου! Λοιπόν, σώσε τον εαυτό σου από τα spoilers και κάνε υπομονή μέχρι να αγοράσεις το παιχνίδι και να απολαύσεις την κάθε fatality ξεχωριστά, εκτελώντας την μια μια! Υπάρχει ακόμα και ξεχωριστό mode στο tutorial όπου το μόνο πράμα που κάνεις είναι να εκτελείς fatalities, έτσι για να γουστάρεις!

Online / Multiplayer:

Το online κομμάτι είναι ότι θα περίμενε κανείς, με τα τουρνουά να έχουν τη μορφή lobbies online παικτών όπου εκεί μπορείτε να παίξετε “ladder”, “tag” και “king of the hill” παιχνίδια. Εννοείται ότι υπάρχει ένα ξεχωριστο ranking system βαθμολογίας όπου μπορείς να παινεύεσαι σια τις επιδόσεις σου. Όλα αυτά είναι πολύ καλά αν και η απόδοσή τους θα εξαρτηθεί από την ταχύτητα της σύνδεσής σας στο ίντερνετ. Αλλά ακόμα και χωρίς το online, το παιχνίδι έχει τόσα πολλά modes τόσο για single όσο και για multiplayer, που πραγματικά, παίζει και να μη σας λείψει η δικτύωση καθόλου!

Το πιο βασικό είναι το ladder όπου σε κλασικό παλιομοδίτικο Mortal Kombat style παίζεις μια ακολουθία από 10 αγώνες με τον χαρακτήρα της επιλογής σου και τέλος φτάνεις στον Shao Kahn, όπου νικώντας τον ανταμείβεσαι με έναν απλό αλλά ξεχωριστό τερματισμό για κάθε χαρακτήρα. Προσοχή : ο Shao Kahn είναι ιδιαίτερα “φτηνιάρης” αντίπαλος! Έχει ένα σκασμό unblockable κινήσεων, απορροφάει σχεδόν κάθε φορά το κάθε πρώτο χτύπημά σας... γιατί μπορεί, δεν μπορείς να του κάνεις μεγάλο combo, δεν μπορείς να του κάνεις πιάσιμο και συνήθως σε κατακλέβει όσον αφορά την προτεραιότητα στο resolve των κινήσεων. Κοινώς, οι δικές του σχεδόν πάντα περνάνε κόντρα στις δικές σου, άσχετα αν εσύ τις εκτέλεσες πρώτος. Προσωπικά, η μόνη λύση που βρήκα είναι να spam-άρεις flying crossover kick (ένα διαχρονικό τύπου bug που ανέκαθεν έπιανε στα περισσότερα Mortal Kombat) ταυτόχρονα κάνοντας ένα σταυρό μπας και σου κάτσει ο αγώνας. Όλα αυτά, κατά προτίμηση με κάποιον χαρακτήρα που να έχει μια teleport κίνηση (πχ Scorpion, Raiden) προκειμένου να μπορείς άμεσα να αποφύγεις το στρίμωγμα στη γωνία του ring που υπό άλλες συνθήκες και με τον Kahn αντίπαλο σχεδόν πάντα προαναγγέλει το απαίσχυντο ξεζούμισμα της ενέργειάς σου.

Ακόμα, αν δε χόρτασες από το Story mode και το Ladder, υπάρχει το Challenge Tower, που περνώντας... άπειρες και εξόχως ποικίλες δοκιμασίες εξασκείς τις ικανότητές σου πρακτικά σε κάθε πτυχή του παιχνιδιού. Τα παιχνίδια Test Your Might & Test Your Sight επιστρέφουν και συμπληρώνονται από τα “Test Your Strike” που θυμίζει τα αντίστοιχα mini games ακρίβειας των beat 'em up της ένδοξης παλαί ποτέ Neo Geo εποχής και “Test Your Luck” που ουσιαστικά είναι ένας... Mortal Kombat κουλοχέρης. Μάλιστα, στα ομώνυμα modes, μπορείτε να παίξετε αυτά τα παιχνιδάκια όσο τραβάει η ψυχή σας.

Όλα αυτά είναι όμως απλώς επικουρικά. Ο βασιλιάς σε κάθε καλό fighting game ήταν, είναι και ΘΑ ΕΙΝΑΙ πάντα τα multiplayer modes. Πέρα από το “απλό” διπλό, μπορείς να παίξεις tag team με δυο παίχτες στην ίδια ομάδα, ενάντια σε μια του υπολογιστή, 4 παίκτες να κοντραριστούν μεταξύ τους και δε συμμαζεύεται. Με λίγα λόγια, πολύ πράμα!

Επειδή σε κάθε τι που κάνεις επιτυχώς βραβέυεσαι με Kombat Koins(!) μπορείς απλά να πας να τα ξοδέψεις στη ριζικά ανανεωμένη και άψογα επιμελημένη Kombat Krypt, όπου αγοράζεις μουσικά κομμάτια, στολές χαρακτήρων, fatalities, concept sketches και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Τέλος, μπορείς να πας να χαλαρώσεις και να καμαρώσεις ότι ξεκλείδωσες στην Nekropolis, ένα τρόπον τινά μαυσωλείο όπου λειτουργεί σαν data base οποιασδήποτε γνώσης έχει να κάνει με το lore του παιχνιδιού και των χαρακτήρων.

Ρεζουμέ :

Τι να πρωτοπώ; Με γνώμονα το σεβασμό στο παρελθόν, την geeklish αγάπη στο lore και την παράδοση του παιχνιδιού, την τεχνολογική υπεροχή, το μεράκι, την πολυετή εμπειρία αλλά και πολλές καλές ιδέες “δανεισμένες” από επιτυχημένους τίτλους του παρελθόντος, τα παλικάρια των NetheRealm Studios φτιάξανε το πιο άρτιο Mortal Kombat που υπήρξε ποτέ. Απλά απαραίτητο σε κάθε gamer που γουστάρει τα fighting παιχνίδια. Εντάξει, δεν έχει ούτε την τεχνικότητα των Virtua Fighter, ούτε τον πακτωλό κινήσεων των Tekken, ούτε το τέντα ισορροπημένο gameplay του Street Fighter IV. Όλα αυτά έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν ήταν οι προτεραιότητες των Mortal Kombat. Όμως δεν υπάρχει διασκεδαστικότερο, σαδιστικότερο, πιο επιβλητικό, χαιρέκακο και με καμμένο χιούμορ παιχνίδι. ΑΥΤΟ είναι το Mortal Kombat και αυτός εδώ ο ένατος τίτλος τα κάνει όλα αυτό πιο καλά από κάθε άλλο παιχνίδι στην κατηγορία του.

Μην χάσεις την καταπληκτική collector's edition, με συλλεκτικό steelbook blu-ray box, ένα υπέροχο σκληρόδετο artbook και το γαμάτο αγαλματάκι από μαλακό πλαστικό (σαν κι αυτό των D&D Miniatures) που απεικονίζει... τον Scorpion να “καμακώνει” τον Sub-Zero!

Γραφικά & ήχος : 4,5 / 5

Gameplay & Χειρισμός : 4,5 / 5

Ατμόσφαιρα & Σενάριο : 5 / 5

Value for money : 5 / 5

Συνολικά πόσα πιάνει: 5 / 5