Good Luck Chuck, Slumdog Millionaire

Good Luck Chuck – Ένας για Όλες (Ελ. Υπότιτλος)

Μια από τις πρώτες προσπάθειες της Jessica Alba (είναι το μαναράκι που σε έκανε να παρακολουθείς με ανοιχτό το στόμα την πρώτη σκηνή στο μπαρ του Sin City) να εξαργυρώσει τη φήμη που της πρόσφεραν κάποιες επιτυχημένες συμμετοχές της σε γνωστές ταινίες, είναι αυτή η (τύπου) ρομαντική κωμωδιούλα. Ο Chuck είναι ο πιο τυχερός και συνάμα ο πιο άτυχος άντρας στον κόσμο. Αφενός του έχει βγει η φήμη του “γουρλή”, όποια γυναίκα κοιμηθεί μαζί του θεωρείται σίγουρο ότι θα βρει μετά από αυτόν, τον άντρα της ζωής της. Ωστόσο η ατυχία του έγκειται στο ΜΕΤΑ. Δηλαδή ότι δεν πρόκειται ποτέ να είναι ο ίδιος άντρας της ζωής μιας κοπέλας. Στην αρχή δεν προβληματίζεται ιδιαίτερα και πέφτει με τα μούτρα στον πατσά. Όταν όμως γνωρίζει μια κοπέλα που τη θεωρεί την τέλεια για αυτόν, την ερωτεύεται σφόδρα και τα πράματα γίνονται πίζουλα. Γιατί ξέρει ότι αν το urban legend που έχει δημιουργηθεί γύρω από το όνομά του είναι αληθινό, όταν κοιμηθεί με αυτήν, τότε θα της τύχει να γνωρίσει τον ιδανικό άντρα που ΔΕΝ θα είναι αυτός.

Αν μη τι άλλο, το ταινιάκι έχει πρωτότυπο σενάριο που χαρίζει αρκετές κωμικές σκηνές, ιδιαίτερα εκεί που διάφορες γυναίκες αντιμετωπίζουν τον πρωταγωνιστή καθαρά σαν αντικείμενο. Έχει την καφρίλα του και μερικές ένδοξες ατάκες και φάσεις που καθαρά ΔΕΝ ανήκουν σε στο genre της ρομαντικής κωμωδίας (τύπου: “Η γκόμενα είναι τόσο καυτή που θα μπορούσα να τραβήξω μαλακία ακόμα και με τη μαστογραφία της!”). Αν προσθέσεις και τις μπόλικες χορταστικές ερωτικές σκηνές και τα δεκάδες ζευγάρια αφράτα λαχταριστά βυζάκια που θα παρελάσουν στην οθόνη σου, το “Good Luck Chuck” φαντάζει σαν ιδανική επιλογή για ένα ανάλαφρο και διασκεδαστικό δίωρο.

Ωστόσο στη συνέχεια κάνει κοιλιά και στο φινάλε του υποκύπτει στα κλισέ και τις συμβάσεις που καταβαράθρωσαν το είδος. Το τελευταίο μισό της ταινίας κυριολεκτικά υπάρχει μόνο για να σε κάνει να βαρεθείς και να ξενερώσεις. Ο πρωταγωνιστής είναι απλά αδιάφορος και η Alba στην κωμωδία δεν το'χει. Από ένα σημείο και μετά κάθε υποψία σεναρίου και λογικής συνοχής πάει περίπατο και έχεις την αίσθηση ότι βλέπεις αποσπάσματα συρραμμένα μεταξύ τους αντί για κανονική ταινία. Κορυφαία ταινία στο υπο-είδος της κάφρικης ρομαντικής κωμωδίας παραμένει το “There's Something About Mary”. Προτίμησέ το, κι ας το έχεις ξαναδεί.

Slumdog Millionaire

Ένας φτωχομπινές Ινδός που προέρχεται από τις περίφημες παραγκούπολεις συμμετέχει στο γνωστό “Ποιός Θέλει Να Γίνει Εκατομμυριούχος” και με την απόδοσή του εκπλήσσει τους πάντες. Ξέρει όλες τις απαντήσεις στις ερωτήσεις και είναι ένα βήμα πριν την τελική δοκιμασία που θα του αποφέρει ένα αστρονομικό ποσό. Τη νύχτα πριν τον τελικό συλλαμβάνεται λόγω υποψίας ότι με κάποιο τρόπο έχει κλέψει τις απαντήσεις και μεταφέρεται στα υπόγεια του αστυνομικού τμήματος. Με αφορμή την κατάθεση της ιστορίας του στον αστυνομικό, η ταινία μας ξετυλίγει το νήμα της ζωής του και τις ιδιαίτερες συνθήκες που του “έμαθαν” τις απαντήσεις στα ερωτήματα του παιχνιδιού.

Δεν υπάρχουν πολλά πράματα να γράψω για αυτή την ταινία. Ύστερα από ένα πρωτοφανή ντόρο στον τύπο παγκοσμίως και με 8 βραβεία oscar στο ενεργητικό της, λίγα – σχεδόν τίποτα – έχουν μείνει που να ΜΗΝ εχουν ειπωθεί. Δεν θα βρείτε στην καμαριέρα πολλά κοινωνικά έργα. Για την ακρίβεια, είναι ελάχιστα τα σχετικά reviews. Δε βλέπω τέτοιες ταινίες, ο τομέας μου έγκειται περισσότερο σε καφροstuff, εκτός και αν θεωρώ ότι το συγκεκριμένο έργο είναι κάτι το πραγματικά ιδιαίτερο, το αληθινά σημαντικό. Και το Slumdog Millionaire είναι ταινιάρα, όπως και να το πάρεις. Σκηνοθεσία, σενάριο, soundtrack λάμπουν μέσα από μια low budget για τα χολυγουντιανά δεδομένα παραγωγή και αποδεικνύουν ότι ακόμα και στη σημερινή εποχή της μοναρχίας των κομπιουτερικών εφφέ και των ψηφιοποιημένων εκρήξεων, αυτό που κάνει μια ταινία πραγματικά σημαντική είναι η καρδιά που κρύβει μέσα της, η δύναμη της ιστορίας και η τέχνη της αφήγησης αυτής.

Όπως κάθε τι που γίνεται πολύ γνωστό, έτσι και εδώ έχουν γραφτεί υπερβολές και πολλά πράγματα έχουν παραποιηθεί. Το Slumdog... δεν είναι τέλειο. Δεν του λείπουν τα ελαττωματάκια του, ούτε και πρόκειται για την καλύτερη ταινία που έχετε δει στη ζωή σας. Οι ερμηνείες είναι μέτριες και στο φινάλε υιοθετεί κάποια κλισέ και συμβάσεις που καλύτερα θα ήταν αν τα είχε αποφύγει. Χίλιες φορές καλύτερες είναι κάποιες ταινίες του Polanski, του Aronovsky και τόσων άλλων. Ωστόσο, αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει και σε τελική ανάλυση να στέκεται επάξια δίπλα στα υπόλοιπα αριστουργήματα του είδους είναι η ασύγκριτη ανθρωπιά του. Οι σκηνές του συγκλονίζουν, αναστατώνουν, κάποιες από αυτές θα τις θυμάσαι για πάντα. Και ο Danny Boyle χρήζεται μέσα από αυτές άνετα ως ένας από τους πιο σημαντικούς εν ζωή σκηνοθέτες.