Don’ be afraid of the dark (Μην φοβάσαι το σκοτάδι)

Μάστορας : Troy Nixey

Παίχτες :  Katie Holmes, Guy Pearce & Bailee Madison

Με δυο λογάκια :

Η μητέρα της μικρής Shelly την στέλνει να ζήσει για πάντα με τον πατέρα της και την φίλη του. Σε έναν ξένο τόπο, μέσα σε ένα ανάκτορο του 19^ου αιώνα και έχοντας δίπλα της έναν αποξενωμένο πατέρα και μια άγνωστη μέλλουσα μητριά, το μικρό κορίτσι νιώθει τελείως αποκομμένο από τον κόσμο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, διαπιστώνει ότι κάτω από το σπίτι ζούνε μυστηριώδη πλάσματα… με ιδιαίτερα μοχθηρές διαθέσεις…

Αναλυτικότερα :

Πλέον, ο Guillermo Del Toro έχει αφήσει για τα καλά το σημάδι του, όχι μόνο σαν σκηνοθέτης, αλλά και σαν παραγωγός. Και μόνο που βλέπεις δικιά του παραγωγή, πλέον ξέρεις τι να περιμένεις. Μια άκρως ατμοσφαιρική ταινία. Πολύ σκοτάδι. Παλιομοδίτικο suspense και αγωνία που παραπέμπουν σε παλιότερες σχολές ταινιών τρόμου, μακρυά από τους κουβάδες αίματος και το torture porn της μοντέρνας αμερικάνικης σχολής. Ε, λοιπόν, το “Don’t be afraid of the Dark” ενσωματώνει όλες αυτές τις αρχές και φυσικά αυτό είναι πολύ καλό πράγμα!!!

Μια ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη για μένα είναι ότι το σενάριο του Don’t be afraid of the Dark είναι βγαλμένο κατευθείαν από το χρονοντούλαπο της προ-Lovecraft-ικής συγγραφικής παράδοσης. Συγκεκριμένα, βασίζεται στενά στα διηγήματα του Arthur Machen σχετικά με τους Little people, που φυσικά είναι και αναπόσπαστο μέρος του βρετανικού – κυρίως – αποκρυφιστικού folklore. Μάλιστα, το ταινιάκι καταφέρνει να πατήσει αξιοσημείωτα καλά και να επιδείξει τον πρέποντα, όσο και απρόσμενο σεβασμό στα αυθεντικά διηγήματα και τις λαϊκές ιστορίες! Και μάλιστα, πριν ρίξει τίτλους τέλους, κατορθώνει να ολοκληρώσει την παρουσίαση του θέματός του με εντυπωσιακά ολοκληρωμένο τρόπο!

Φυσικά δεν είναι τα πάντα τέλεια. Οι ερμηνείες πάσχουν. Όπως και γενικά πάσχει το όλο κομμάτι του horror, σε σημείο που το Don’t be afraid of the Dark να θυμίζει περισσότερο… παραμύθι σκοτεινής φαντασίας, παρά ένα «ενήλικο» θρίλερ με τα όλα του. παρόλα αυτά, παραμένει μια έξοχα καλοφτιαγμένη και ατμοσφαιρική ταινία που δεν μπορώ παρά να σου συστήσω ιδιαίτερα. Κι αν είναι κομματάκι σοφτ για την πάρτη σου, σε τελική ανάλυση σκέψου θετικά : επιτέλους ένα θριλεράκι που θα μπορέσεις να το δεις αβίαστα με το έτερόν σου ήμισυ – παίζει και να τσιμπήσει μετά και να σου ζητάει κι άλλο!

Πόσα πιάνει; 3,5 / 5