Μάστορας : Wes Craven
Παίχτες : Neve Campbell, Courteney Cox and David Arquette
Με δυο λογάκια :
Ο Wes Craven επιστρέφει στα γνώριμά του λιμέρια με καινούριο Scream, παλιούς (και εντυπωσιακά γερασμένους!) πρωταγωνιστές, νέες σινεφίλ “καμμένες” θριλεριάρικες ατάκες, το γνωστό βιτριολικό μαύρο χιούμορ και έναν ghostface διψασμένο για αίμα σαν να... μην πέρασε μια μέρα από τότε που προβλήθηκε το original.
Αναλυτικότερα :
Για να είμαι ειλικρινής : να σας πω ότι ενθουσιάστηκα όταν έμαθα ότι ο ίδιος ο Wes Craven γυρίζει τέταρτο Scream? Ε, δεν ενθουσιάστηκα! Αν και το πρωτότυπο είναι μια αρκετά καλή ταινία που στέκει ακόμα και σήμερα μια χαρά, το διαδέχτηκαν δυο μετριότατα sequels, ένας ΠΑΚΤΩΛΟΣ από εμετικά wannabe Scream ταινιάκια όπου ατάλαντοι έφηβοι, ατσαλάκωτοι χλιμίτζουρες και τσουλάκια του λυκείου αγωνίζονται για το ποιός θα σφαχτεί με τον πιο βαρετό και τετριμμένο τρόπο. Και – το χειρότερο από όλα – όλο αυτό τον συρφετό τον ακολούθησαν άλλος ένας σκασμός από ακόμα πιο κουραδένιες ταινίες (scary movie, anyone?) που – τάχα μου και καλά – σατυρίζουν,αναλύουν, ανοικοδομούν (πρόσθεσε εδώ και πολλούς άλλους τέτοιους Μουζουρακισμούς) το genre και τα στερεότυπα του είδους και εμάς τα αρχίδια μας κουνιούνται. Κοινώς, καλό το πρώτο Scream, αλλά χάλασε την πιάτσα. Άκυρο – όχι απλά τη χάλασε. Τη γάμησε και ψόφησε. Συνεπώς, όσο καλό ταινιάκι και να είναι – που είναι – στην τελική δεν άξιζε τον κόπο, εξαιτίας του να γιομίσουν τα πονεμένα ματάκια μας από αμαζόνιους γυαλιστερών κινηματογραφικών ΣΚΑΤΩΝ και από ελεεινούς πρωταγωνιστές που με το που πήραν τον πούλο από το “Dawson's Creek” και κάτι άλλες τέτοιες εφηβοσυναισθηματικές σειρές του κώλου, πέσανε με τα μούτρα στα θρίλερ!!! Μάθανε πως γαμιόμαστε, πλακώσανε και οι γύφτοι δηλαδής!!!
Κοινώς, όχι, δεν ήμουν ΚΑΘΟΛΟΥ χαρούμενος με το ενδεχόμενο ενός καινούριου Scream και ακόμα περισσότερο με το ενδεχόμενο να ζήσω όλη αυτή την εφηβική σκατοπλυμμήρα από την αρχή, πράμα βέβαια απίθανο γιατί πλέον το hype του Scream είναι πιο χαμένο και από τους δεινόσαυρους. Κι όμως!!! Το νέο Scream είναι γρήγορο, νευρικό, ζόρικο και γκαζιάρικο! Ο Wes Craven δείχνει να είναι σε τρελά κέφια, η σκηνοθεσία τρέχει με χίλια, η αγωνία το ίδιο και τα αγαπημένα “καμμένα” σινεφίλ και θριλεριάρικα ανέκδοτα είναι ξανά εδώ και μάλιστα σε αφθονία! Δηλαδή, μπράβο ρε μάγκα, άξιος! Αν έχω μια ένσταση είναι η εμμονή του μάστορα με το πρωτότυπο Scream. Χρησιμοποιεί τους ίδιους πρωταγωνιστές, δίχως να αφήνει περιθώριο σε φρέσκα ηθοποιάκια να δείξουν τι αξίζουν. Και οι παλιοί δυστυχώς διόλου δε μοιράζονται την όρεξη του σκηνοθέτη, αλλά παίζουν κουρασμένα, πληκτικά, μόνο και μόνο για να πληρώσουν το νοίκι. Το ίδιο κόλλημα με το πρωτότυπο σημαδεύει και την πλοκή αυτού του τέταρτου μέρους, τόσο πολύ που σε σημεία περισσότερο για remake το χαρακτηρίζεις, παρά για τρίτο sequel. Αν ο μάστορας ήταν πιο τολμηρός στις επιλογές του και προσέφερε πιο φρέσκο υλικό με καινούριες μούρες, θα προσκυνούσα σε λέω αφού! Αλλά κρατώντας πισινή ψαλιδίζει τα τφερά στην έτσι και αλλιώς πολύ καλή ταινία του, στερώντας της τη δυνατότητα να φτάσει εκεί που θα της άξιζε.
Πόσα πιάνει; 3,5 / 5 και παίζει να του βάζω και λίγα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου