Grace (2009)

Μάστορας : Paul Solet
Παίχτες : Jordan Ladd, Samantha Ferris & Gabrielle Rose
Με δυό Λογάκια :
Έχοντας χάσει το αγέννητο παιδί της, η Madeline Matheson επιμένει παρόλα αυτά να φέρει σε πέρας κανονικά τη διαδικασία της κύησης και του τοκετού. Μετά τη γέννα, το παιδί, για έναν ανεξήγητο λόγο επιστρέφει στη ζωή. Όμως το μωρό της Madeline δεν είναι φυσιολογικό... σύντομα η μητέρα θα ανακαλύψει ότι το μωρό της έχει μια ανίερη δίψα για αίμα... ανθρώπινο αίμα...

Αναλυτικότερα :
Κατ' αρχήν, μη μου ξυνίζετε για την ημερομηνία! Μπορεί να βγήκε στην Αμερική - όπου προκάλεσε αίσθηση στο φεστιβάλ του Sundance - πριν 2 χρόνια, αλλά μόλις πρόσφατα το Grace βρήκε το δρόμο του στα ράφια των δικών μας dvd clubs! Και εντάξει, βρωμάει ανεξάρτητο κινηματογράφο! Έχει όλα τα σήματα - κατατεθέν! Πάμε λοιπόν...

α) χάλια φωτογραφία, η οποία είναι ενίοτε out of focus! και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ απαρτιζόμενη από μονοψήφιο αριθμό χρωματικής παλέττας : check!

β) η γνωστή και μη εξαιρεταία θέλω-αλλά-δε-μου-βγαίνει-η-καριόλα αρτιστίκ ατμόσφαιρα ; check!

γ) πρωταγωνιστές με ξινισμένα μούτρα, λες και τους ταΐζουν κάθε μέρα από έναν κουβά σκατά για πρωινό : check!

δ) άδεια σκηνικά που θυμίζουν σπίτι μετά από... καταναγκαστική εντολή έξωσης : check!

και last but not least ε) το όλο ψιλομίζερο κάτι-δεν-πάει-καλά vibe.

Δηλαδή, αν δεν ήταν θρίλερ, θα μπορούσε άνετα να είναι ανεξάρτητο Βουλγάρικο / Πακιστανικό / whatever πεταμένης χώρας κουλτουρέ δράμα όπου ο Μήτρος της εποχής του ερωτεύεται παράνομα και καταδικασμένα την Γκόλφω, σε ένα πονεμένο οδοιπορικό - Οδύσσεια με φόντο τον πόλεμο και τις σαρωτικές αλλαγές του κοινωνικοπολιτικού σκηνικού! Πώς τα λέω ο πούστης, ρε παιδί μου!!! Έτοιμος είμαι σε λέω αφού, για να τα βάλω με όλα τα πνευματικά παιδιά του Κουστουρίτσα μαζί!!! Τό'χω!!!

Κι όμως, υπάρχει κάτι το ανεξήγητα τραβηχτικό σε αυτό το παράξενο ταινιάκι... ίσως να ειναι η ιστορία του. Όχι και η πιο πρωτότυπη, μωρά - τέρατα στο σινεμά έχουμε δει πολλά. Αλλά πάντα υπάρχει κάτι το αρρωστημένο σε ότι έχει να κάνει "ανωμαλίες" και δυσάρεστα απρόοπτα στην κύηση, γεννα, απώλεια του εμβρύου κλπ που πάντα υποβάλλει και ενοχλεί ενδόμυχα το κοινό. Το αυτό, σαφέστατα συμβαίνει στο Grace. Σε αυτόν τον τομέα τουλάχιστον, όλα κι όλα, τον σκοπό του τον πιάνει και με το παραπάνω. Είναι εξόχως πειραγμένο και "ενοχλητικό". Και αποτυπώνει ακόμα πιο έντονα αυτό το στοιχείο του με σκηνές που πραγματικά ΠΟΝΑΝΕ αλλά και με ένα από τα πιο άρρωστα φινάλε που έχω δει ποτέ.

Τελικά όμως, το Grace τη χάνει τη μπάλα. Αιτία, η κακή εκτέλεση των καλών ιδεών και η ανεπάρκεια του σεναρίου που εξαντλείται... στις 2 προτάσεις που σας έγραψα κάτω από το "με δυο λογάκια". Οι ερμηνείες είναι μετριότατες - για να μην πω κακές - και το αυτό ισχύει για τη σκηνοθεσία και τη φωτογραφία. Αχίλλειος πτέρνα όμως είναι πάντα και πάνω από όλα το σενάριο, που αν και είχε τεράστια δυναμική για επέκταση προς πάσα κατεύθυνση, θρίλερ, δράματος, αγωνίας, terror, ακόμα και... μαύρης κωμωδίας, εντούτοις είναι ξερό και λίγο, χάνοντας αέρα και momentum γρήγορα και μετατρέποντας το Grace σε μια τεράστια "κοιλιά" στην έτσι και αλλιώς ισχνή πλοκή.

Ρεζουμέ :
Πιο πολύ το χαρακτηρίζεις σαν "μακάβρια, παράξενη ταινία" παρά σαν θρίλερ. Είναι κρίμα που δεν δούλεψαν καλύτερα την ιστορία του Grace και αρκέστηκαν στις "σπλατς / μπλιάξ" σκηνές προκειμένου να προκαλέσουν φτηνή και εφήμερη πρόκληση και εντύπωση στο κοινό.

Πόσα Πιάνει; 2,5 / 5