Classics : The Monster Squad (1987)

Μάστορας :Fred Dekker

Παίχτες :Andre Gower, Robby Kiger, Stephen Macht

Με δυο λογάκια :

Ο Δράκουλας, ο Φρανκενστάιν, το τέρας της λίμνης, ο Λυκάνθρωπος και η Μούμια επιστρέφουν για να τρομοκρατήσουν τον κόσμο… και μόνο τα πιτσιρίκια της ομάδας κρούσης τεράτων θα τους σταματήσει!

Τα Θετικά :

Απολαυστική παρωδία των κλασικών τερατοταινιών της Universal

Απολαυστικά κιτσάτη απεικόνιση της πιο cult και «καμένης» εποχής : της δεκαετίας του 1980

Γενικά, είναι μια ένοχη απόλαυση

Τα Αρνητικά :

Δεν είναι θρίλερ και δεν είναι ακριβώς balls deep κωμωδία. Μάλλον απευθύνεται μονάχα στα παιδιά που ενθυμούνται τα νιάτα τους μέσα από το πολύχρωμο υπόβαθρο αυτής της ανεκδιήγητης εποχής…

Αδύναμο φινάλε

Αναλυτικότερα :

Εντάξει, σε ότι αφορά την δεκαετία του ’80 έχω αδυναμία. Ωστόσο προσπαθώ (όχι πάντα με επιτυχία) να είμαι ρεαλιστής : ίσως το The Monster Squad να απευθύνεται μονάχα σε μένα και τους υπόλοιπους καμένους της γενιάς μου. Παρόλο το δυνητικά περιορισμένο target group του όμως, παραμένει μια ένοχη απόλαυση! Το τελείως αυθαίρετο της υπόθεσης ότι τα τέρατα εμφανίζονται «γιατί έτσι» από το πουθενά, ακολουθείται από το ακόμη πιο αυθαίρετο αξίωμα ότι οι μόνοι που μπορούν να κάνουν κάτι για αυτό είναι κάμποσα πιτσιρίκια των πρώτων τάξεων του…δημοτικού! Και ακόμη πιο εξωφρενικοί οι τρόποι με τους οποίους νικάνε τα τέρατα! Και ναι, για όσους έχουν απορία, ο λυκάνθρωπος και μετά την μεταμόρφωσή του όντως έχει «μπαλάκια»! Η μούμια μπορεί να ξετυλιχτεί από τις γάζες της και το τέρας του Φρανκενστάιν μπορεί να κάνει… μπανιστήρι!!!

αυτά και τόσα άλλα απίστευτα γεμίζουν κάθε λεπτό αυτής της βαρεμένης, όσο και νοσταλγικά διασκεδαστικής ταινίας. Μάλλον οι πιο νέοι (αλλά και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία) των αναγνωστών θα διαβάσουν αυτό το post και απλά θα προχωρήσουν παρακάτω. Όμως, αυτοί που βρίσκονται στο ενδιάμεσο και ακόμη θυμούνται και νοσταλγούν, ξέρουν πολύ καλά τι να κάνουν…

Πόσα πιάνει; Ανεκτίμητο!  

The Call

Μάστορας : Brad Anderson

Παίχτες : Halle Berry, Abigail Breslin, Morris Chestnut

Με δυο λογάκια :

Μια τηλεφωνήτρια της άμεσης δράσης προσπαθεί να αποκαλύψει τα χνάρια ενός κατά συρροήν δολοφόνου…

Τα Θετικά :

Ταχύτητα, αγωνία, καταδίωξη non stop

Μετά από τόσα χρόνια, επιτέλους και μια ταινία αλλά και ερμηνεία της Halle Berry που να μην είναι για τα μπάζα

Τα Αρνητικά :

Το φινάλε φαντάζει ξένο και άσχετο με την υπόλοιπη ταινία

Ρε αδερφέ, έχεις Halle Berry στην ταινία σου και δε τη βάζεις να δείξει λίγο βυζάκι, λίγο μπουτάκι, κάτι τέλωσπάντων; Αμαρτία…

Αναλυτικότερα :

Γουστάρω τρελά Halle Berry, η κυρία και ερμηνευτικά το’χει αλλά και είναι κορμί θανατηφόρο. Δυστυχώς, μετά την αριστουργηματική της ερμηνεία (και την θρυλική ερωτική σκηνή) στον «Χορό των Τεράτων», ότι έκανε από εκεί και μετά ήταν για τα μπάζα. Άιντε με πολλή επιείκεια να εξαιρέσω την παρουσία της στα Die Another Day και Swordfish (όπου είναι μια συμπαθής και sexy γλάστρα) οπουδήποτε αλλού έπαιξε, απλά το αποτέλεσμα δεν παλευόταν. Δεν είναι λοιπόν αδικαιολόγητο το ότι είχα πολύ χαμηλές προσδοκίες πριν δω το The Call. Και ευτυχώς, αυτές διαψεύστηκαν. Η κυρία το έχει ακόμη!

Η ταινία σε κοπανάει σχεδόν μέχρι το τέλος της με μια αδιάκοπη καταδίωξη που συντελείται ταυτόχρονα με όλα τα υπόλοιπα συμβάντα της και την υποστηρίζει με ένα λογικό, έξυπνο και πρωτότυπο σενάριο, κοφτή και νευρική σκηνοθεσία και μπόλικη αγωνία που δεν σταματά. Μοναδική παραφωνία το φινάλε που προσπαθεί να κοπιάρει ολίγη από «Σιωπή των Αμνών» αλλά πέρασε και δεν ακούμπησε, κυρίως εξαιτίας της αδύναμης παρουσίας του δολοφόνου, αλλά και της μη συνάφειας της όλης φάσης με την υπόλοιπη ταινία. Κατά τα άλλα, το The Call είναι ένα διασκεδαστικότατο θριλεράκι καταδίωξης που το συνιστώ ανεπιφύλακτα (στο κάτω κάτω δεν έχουμε και πολλές επιλογές από αξιοπρεπή θρίλερ αυτή την περίοδο!)

Πόσα πιάνει; 3,5 / 5 

Classics : The Revenant (2009)

Μάστορας : D. Kerry Prior

Παίχτες : David Anders, Chris Wylde, Louise Griffiths

Με δυο λογάκια :

Ένας στρατιώτης που σκοτώνεται στο πεδίο της μάχης επιστρέφει από τον κόσμο των νεκρών… για να συνειδητοποιήσει ότι η ζωή μετά τον θάνατό του έχει αλλάξει άρδην, αλλά και ότι… τελικά έχει και την πλάκα του να είσαι νεκρός!

Τα Θετικά :

Αν σου αρέσουν οι μαύρες κωμωδίες τύπου Shaun of the Dead θα την καταβρείς εδώ

Τα Αρνητικά :

Κάνει προς το τέλος κοιλιά. Έπρεπε να είχε τελειώσει τουλάχιστον μισή ώρα νωρίτερα.

Αναλυτικότερα :

Βαρεμένη μαύρη κωμωδία σε βρετανικό στυλ, πιστή στην μικρή αλλά με φανατική κοινό cult σκηνή του είδους. Και ομολογουμένως το The Revenant είναι ένας υπέρ του δέοντος άξιος αντιπρόσωπος του είδους. Δυστυχώς οι φιλοδοξίες του να γίνει κάτι το παραπάνω από αυτό, το προδίδουν στο τέλος. Εξηγώ. Όλα είναι καλά και η κεντρική ιδέα σούπερ. Το αυτό ισχύει και για τις λαλημένες ερμηνείες και τις εξωφρενικές καταστάσεις που μερικές από αυτές θα προσφέρουν πολύ γέλιο στον κάφρο που κρύβεις μέσα σου. (και μερικές από αυτές πολύ απλά είναι τόσο βαρεμένες που δεν θα πιστεύεις στα μάτια σου!)

Όμως, η αγωνία της ταινίας να παντρέψει το μαύρο χιούμορ με το δράμα αλλά και μια ίσως προβληματική που – ευτυχώς! – δεν εκφράζεται πλήρως, αποπροσανατολίζει και εν τέλει κουράζει τον θεατή. Αυτό, σε συνδυασμό με την επανάληψη πολλών παρόμοιων στο ύφος και το περιεχόμενο σκηνών – έχασα το μέτρημα το πόσες φορές έδειξε το ίδιο πάνω κάτω πιστολίδι, με μικροκακοποιούς σε σοκάκια και μεταμεσονύχτια μίνι μάρκετ – κάνει το τελευταίο μισάωρό της να φαντάζει… κομματάκι αγγαρεία. Και αν σε όλα αυτά προσθέσεις και το τελευταίο κομμάτι με τις τύψεις και την καταθλιπτική διάθεση του πρωταγωνιστή… ε, αρχίζει το πράμα να μην παλεύεται και σχεδόν υποδέχεσαι το φινάλε με ανακούφιση. Και είναι κρίμα, γιατί στην πλειονότητά του πρόκειται για μια αξιοπρεπέστατη μαύρη κωμωδία με εξαιρετικά καμένες σκηνές και απολαυστικές ανατροπές των κλισέ των ταινιών τρόμου.

Ρεζουμέ :

Εξαιρετικό, αστείο, διασκεδαστικό, αλλά από ένα σημείο και μετά κουράζει. Παρόλα αυτά, αξίζει τον κόπο, τουλάχιστον για τους φίλους του είδους.

Πόσα πιάνει; 3¾  / 5 

Crush

Μάστορας : Malik Bader

Παίχτες : Crystal Reed, Lucas Till, Sarah Bolger

Με δυο λογάκια :

Η εμμονή μιας κοπέλας για τον εκλεκτό της καρδιάς της την οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια…

Τα Θετικά :

Ωραία και σταδιακή αύξηση της αγωνίας και κλιμάκωση των καταστάσεων

Τα Αρνητικά :

Στο φινάλε ξεφουσκώνει – είναι πολύ πιο αδύναμο από όσο θα έπρεπε

Αναλυτικότερα :

Ενδιαφέρων θριλεράκι και μάλλον αρκετά low budget, αλλά ευτυχώς είναι από εκείνες τις δουλειές που οι χάρες τους επαρκούν για να καλύψουν τις επιφανειακές και τεχνικού περιεχομένου απώλειες. Ο χαρακτήρας του ερωτοχτυπημένου κοριτσιού που τα έχει δει όλα για τον εκλεκτό της καρδιάς της – ο οποίος παρεμπιπτόντως δεν γνωρίζει καν την ύπαρξή της – όπως και η σταδιακή κάθοδός της σε ολοένα και πιο σκοτεινά ψυχολογικά μονοπάτια δίνεται με μαεστρία και υποδειγματική κλιμάκωση της αγωνίας αλλά και των «σκληρών» καταστάσεων. Σχεδόν δεν το καταλαβαίνεις το πώς περνάει μια ώρα χωρίς να συμβεί σχεδόν τίποτα «χοντρό» - πράμα ασυνήθιστο για θρίλερ και δη μοντέρνο!

Στο τελευταίο τρίτο της ταινίας, η ανατροπή που αλλάζει όλα όσα ήξερες φαντάζει βαλτή με το ζόρι, προκειμένου να κάνει αυτό ακριβώς : να ανατρέψει τις προσδοκίες του θεατή και έτσι να διαφοροποιήσει το Crush από τις υπόλοιπες ταινίες του είδους. Όμως, είναι φτιαχτή και βεβιασμένη και επιβάλλεται στο σενάριο, βάζοντας όλες τις αρετές που έχτιζε τόση ώρα σε δεύτερη μοίρα. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το πολύ αδύναμο – σχεδόν κατάλληλο και για ανήλικους – φινάλε, δεν βοηθούν τα πράγματα. Και είναι κρίμα, γιατί το Crush και καλές ερμηνείες έχει και την όποια πρωτοτυπία του, αλλά και πολλή δυναμική να γίνει κάτι το δυνατό και διαφορετικό.

Ρεζουμέ :

Αξιοπρεπέστατο, αλλά τα χαλάει στο τέλος και ξεφουσκώνει απογοητευτικά. Καλό να το κατεβάσεις / ενοικιάσεις και να του ρίξεις μια ματιά, αλλά μέχρι εκεί.

Πόσα πιάνει; 3¼  / 5 

Bullet to the Head

Μάστορας : Walter Hill

Παίχτες : Sylvester Stallone, Sung Kang, Jason Momoa

Με δυο λογάκια :

Ένας επαγγελματίας εκτελεστής συνάπτει μια απροσδόκητη συνεργασία με έναν αστυνομικό για να εκδικηθεί εκείνους που τον πρόδωσαν και προκάλεσαν τον θάνατο του συνεργάτη του...

Τα Θετικά :

αντροταινία με τα όλα της. Αν σου αρέσουν οι μεγαδόσεις τεστοστερόνης τύπου “Expendables” θα την καταβρεις εδώ...

Τα Αρνητικά :

...αν τώρα ψάχνεσαι για σενάριο, ερμηνείες και πρωτοτυπία, άντε γειά...

Αναλυτικότερα :

ας θέσουμε τα πράματα στην σωστή τους διάσταση. Μιλάμε για μια ταινία στο τέλος της οποίας μονομαχούν :

ο Σταλλόνε...

...με τον Jason Momoa...

...δηλαδή με τον ΚΟΝΑΝ...

...χρησιμοποιώντας τσεκούρια!

...Ναι, καλά διάβασες!!

...fucking ΤΣΕΚΟΥΡΙΑ!!!

...δηλαδή τι άλλο θες; Μιλάμε για έναν τυρανόσαυρο τεστοστερόνης και ανδρικού βίαιου έρωτα! Τι άλλο; σενάριο : κουκουρούκου. Ερμηνείες : κουκουρούκου. Τιγκαρισμένο στα κλισέ – μιλάμε θα συναντήσεις ΚΑΘΕ κατάσταση που έχεις ξαναδει σε όλα τα δοξασμένα bromance της δεκαετίας του '90 και του '80! - τα οποία ενίοτε τα ανατρέπει εκπλήσσοντας ευχάριστα, το Bullet to the Head είναι ακριβώς αυτό που είναι : μια λυτρωτικά χαζή και εξαιρετικά διασκεδαστική αντροταινία και είναι και ιδιαίτερα περήφανο για αυτό! Επιπλέον, δεν το ενδιαφέρει καθόλου να χαϊδέψει εντυπώσεις, να το παίξει κάπως ή να πάρει τον εαυτό του στα σοβαρά. Και αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά του είναι που το σώζουν σε σχέση με χιλιάδες άλλες ταινίες του είδους που προσπαθούν να ξεγελάσουν τον θεατή παριστάνοντας ότι είναι κάτι που δεν είναι και έτσι καταλήγοντας στο ράφι με τα αζήτητα των dvd clubs...

Πόσα πιάνει; τα λόγια είναι περιττά...  

Dead Man Down (Η Γεύση της Εκδίκησης)

Μάστορας : Niels Arden Oplev

Παίχτες : Colin Farrell, Noomi Rapace, Terrence Howard

Με δυο λογάκια :

Δυο τελείως διαφορετικοί άνθρωποι, ενώνονται κάτω από τις πιο αντίξιες συνθήκες λόγω της δίψας που αμφότεροι νιώθουν για εκδίκηση και της πεποίθησής τους ότι αυτή θα σβήσει το σκοτάδι που κρύβεται στην ψυχή τους...

Τα Θετικά :

άρτιο και ψαγμένο ιβρύδιο δράσης και δράματος

Τα Αρνητικά :

το happy end δεν του πηγαίνει

Αναλυτικότερα :

Απρόσμενο, φερμένο από το πουθενά, θαμμένο από τις πολλές πιο γνωστές ταινίες που βγήκαν στην ίδια χρονική περίοδο, αυτό το εργάκι είναι μια εξαιρετικά ευχάριστη έκπληξη και βασικά παίζει να είναι και το μόνο στο οποίο μου αρέσει το παίξιμο του Colin Farrell! Όσοι την βρίσκουν με τέτοια παντρέματα δράσης με δράμα και μπόλικους πολυεπίπεδους χαρακτήρες – είδος στο οποίο ανέκαθεν ο Scorceze είναι μανούλα – θα την καταβρούν εδώ. Το Dead Man Down είναι λιτό, δωρικό και περιεκτικότατο, μια πολύ καλή ταινία του είδους που προτείνεται ανεπιφύλακτα.

Λιγάκι σε ξενίζει το κομμάτι απότομο φινάλε (αυτό τον αράπη που κάνει τον τελικό κακό τον φάγανε πολύ άδοξα ρε φίλε και είναι κρίμα γιατί το είχε το άτομο!) και το happy ending που ομολογουμένως δεν του πάει. Κατά τα άλλα, είναι μια από τις πιο αξιόλογες, low profile και “αξιοπρεπείς” κινηματογραφικές παρουσίες της περιόδου που διανύουμε...

Πόσα πιάνει; 4 / 5  

Jack Reacher

Μάστορας : Christopher McQuarrie

Παίχτες : Tom Cruise, Rosamund Pike, Richard Jenkins 

Με δυο λογάκια :

πέντε αθώοι σκοτώνονται εν ψυχρώ από έναν ελεύθερο σκοπευτή. Αντί να ομολογήσει, εκείνος μονάχα ψελλίζει το όνομα "Jack Reacher." Πρόκειται για έναν βετεράνο ερευνητή στρατιωτικών εγκλημάτων. Ο Reacher παρεμβαίνει προσπαθώντας να ξετυλίξει το κουβάρι της αλήθειας και βρίσκει πολύ περισσότερα από όσα θα ήθελε...

Τα Θετικά :

πρωτότυπη ταινία δράσης, μυστηρίου και ίντριγκας.

Τα Αρνητικά :

θα το ήθελα λιγουλάκι πιο έντονο.

Αναλυτικότερα :

Δεν βγαίνουν πολλά καλά θρίλερ μυστηρίου και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Θέλει σενάριο, ίντριγκα, κοινώς δουλειά με πολύ ουσία, αλλά και την απαραίτητη πουτανιά προκειμένου να ξεχωρίσει το πράμα. Το Jack Reacher ευτυχώς, καλύπτει όλα τα παραπάνω. Εντάξει, παίζει ο Tom Cruise. Φαντάζομαι ότι πολύς κόσμος εκεί έξω θα ξενερώσει και μόνο από αυτό. Αλλά κακά τα ψέματα, παρά τα πολλά στραβά του, ο Cruise είναι ακόμη ένας από τους πιο σκληρά εργαζόμενους στη βιομηχανία του χόλυγουντ και δεν διστάζει να χωθεί παντού και να δοκιμάσει – και ενίοτε να εκθέσει – τον εαυτό του σε κάθε λογής κατάσταση και διαδικασία. Και αυτό τουλάχιστον, οφείλω να το σεβαστό, παρά το ότι δεν το συμπαθώ το άτομο και τον θεωρώ και μέτριο έως απλώς καλό ηθοποιό.

Πρωτότυπη ιστορία, πολύπλοκη και αρκετά δύσκολη στην επίλυσή της. Επιπλέον, είναι διανθισμένη με ένα καλό σκηνικό car chase και κάμποσες στιβαρές σκηνές μάχης. Ωραίοι και πειστικοί οι χαρακτήρες των κακών Detective Emerson (David Oyelowo) και Robert Duvall, αν και από ένα σημείο και μετά τους περιμένεις ότι εκείνοι έχουν κάνει τη λαδιά. Τι λείπει; ένα πιο δυνατό φινάλε, ίσως και λίγο πιο στυλιζαριζόμενη βία και φιοριτούρα τύπου Mission Impossible, ή έστω τύπου Bourne που αν μη τι άλλο θα ταίριαζε και στο ύφος της ταινίας. Είναι λιγουλάκι “σκέτη” όπως μας σερβίρεται η πιο ζόρικη μεριά της ταινίας.  

Σούζα τ΄ Αλουγάκι :

βασισμένο στα βιβλία του Lee Child, για τον Jack Reacher που είναι περίπου... 15! οπότε, δεν αποκλείεται να περιμένουμε και σίκουελ...

Πόσα πιάνει; 3¾ / 5